Andere reisblogs

 Jan en Mieke naar Ierland

26 mei - 2 juni 2016

 

Bruce Springsteen komt weer naar Europa. En het is altijd geweldig om hem ook eens in Ierland te zien, hij is zelf via zijn vader van Ierse afkomst, en zijn concerten zijn daar dan ook een extra groot feest, dat hadden we in 2010 al meegemaakt.

Dus toen ik een aanbieding  zag voorbij komen van Travelbird voor een week rondrijden door Ierland, met start en einde in Dublin leek me dat een ideale combinatie, want een rondrit door Ierland wilden we al een tijd eens doen, en was het snel besloten.

De aanbieding hield in dat er een  vlucht vertrok met Ryanair vanaf Charleroi, vliegen naar Dublin waar een huurauto klaar stond, dan een nacht in Dublin, dan door Ierland rijden van hotel naar hotel om weer in Dublin te eindigen voor 2 nachten. De hotels lagen vast maar voor de rest kon je doen wat je wou, dus dat leek me ideaal.

Ik begon dan ook direct van alles uit te zoeken wat we konden gaan doen.

Eerst liep het nog wat mis, uiteraard moest het concert van Bruce in die periode vallen en dan per voorkeur de tweede dag, dit om veilig te zijn als er vertraging was met het vliegtuig en zo.

Maar dat klopte niet met de voorziene tour, de jongen van Travelbird heeft enorm zijn best gedaan om het schema wat aan te passen, waarvoor dank. We moesten wel de eerste twee dagen in Dublin in verschillende hotels zitten want alles was volgeboekt, want zo vertelde hij me: er is een concert van Bruce Springsteen (no kidding :-) )  en een grote voetbalwedstrijd allebei tegelijk en alles zit vol. Maar met dat detail konden we leven dus alles kwam goed.

                  

26 mei dag 1

Wij dus verschrikkelijk vroeg 's morgens vliegen vanaf Charleroi, anderhalf uur vliegen, gelukkig niet lang.

We kwamen daar dus vroeg aan, kregen onze huurauto en konden op weg. 

We hadden honger en zijn dus eerst een uitgebreid Engels/Iers ontbijt gaan eten, Jan dan, ik hield het wat beschaafder met een broodje.

Onze huurauto was een Clio, en die reed prima.

Het was wel even wennen voor Jan, sowieso links rijden, maar dat heeft hij al vaker gedaan, honderden kilometers door Engeland, maar dat was wel met onze eigen auto en die kende hij.

Dit was een andere auto waarvan hij de maten nog moest inschatten, de versnellingspook zat aan de andere kant, en alles was opeens anders.

We waren dan ook nog geen 10 minuten op weg of de spiegel aan mijn kant schuurde ergens tegenaan en hing wat los, even niet goed ingeschat, maar gelukkig geen erger drama.

Vervolgens reden we als eerste stop naar de Botanical Gardens van Dublin. Die bleken prachtig en gigantisch groot, een prachtig onderhouden park, veel rhodo's, tropische serres, borders met vaste planten, allemaal benaamd. In een van die borders zagen we opeens een Sedum 'Jose's Aubergine' staan, ontdekt door mijn goede vriend Jose, die 3 maanden geleden totaal onverwacht overleden is, toen sprongen de tranen toch even in mijn ogen, het was een onverwachte confrontatie. De tuinen waren wel prachtig en we genoten, het weer was grijzig maar niet slecht.

Vervolgens reden we naar ons eerste hotel, buiten Dublin centrum, het Maldron hotel. We konden het eerst niet vinden, want echte straatnamen waren er niet, er was een autostrade, er was een 4 baansweg maar het hotel vonden we niet. De bijgeleverde GPS kon ons ook niet helpen, integendeel, die stuurde ons overal naar toe behalve naar het hotel. Op een bepaald moment wisten we het echt niet meer, ik belde dus naar het hotel om uitleg te vragen hoe we er precies konden komen. Het bleek dat het hotel onlangs van naam was veranderd en dat de oude naam wel in de GPS stond. Het bleek toen nog niet simpel om te vinden maar we kwamen er toch, een gigantisch hotel, een doolhof maar wel prima in orde.

We hebben daar 's avonds gegeten in de bar, na een vermoeiende dag.

27 mei dag 2

We bleven maar 1 nacht in dit hotel en pakten dus weer in na het zeer uitgebreide en lekkere ontbijtbuffet.

 In de apotheek naast het hotel kochten we tape en een steunverband voor mijn enkel die weer heel erg pijn deed, nog steeds een gevolg van een stomme val een paar jaar eerder. In het plaatselijke supermarktje naast het hotel kochten we drank en koekjes en dingetjes voor een picknick onderweg en we vertrokken voor een tocht naar Wicklow, een mooi natuurgebied ten zuiden van Dublin, meer bepaald naar Powerscourt Castle.

Daar zijn ook mooie tuinen waar je urenlang door kan dwalen maar daar hadden wij helaas de tijd niet voor, we moesten op tijd terug in Dublin zijn voor Bruce. Maar we bezochten daar wel de Powerscourt Waterfall, de hoogste van Ierland. Die was prachtig, behoorlijk indrukwekkend zelfs en we hebben daar een tijd zitten genieten en wat rondgelopen. 

                                 

Vervolgens terug naar Dublin, inchecken in ons nieuwe hotel in Lucan, ver buiten de stad maar dat kon dus niet anders. Het hotel ligt op een prachtig landgoed, temidden van een park. Wij krijgen een kamer in het nieuwe deel, na heeeel lang wachten want alles loopt mis daar met de organisatie, en er kwam net een hele wedding party toe die daar ook verbleven en daar het trouwfeest hielden, onze komst was er dus eigenlijk wat teveel aan. De kamer was keurig, het terrein mooi maar het was er druk door al die bruiloftsgasten.

                      

Maar goed, we zijn er toch niet lang gebleven want we reden terug naar Dublin Centrum want het was zo ver, ons tweede Springsteen concert in Ierland, deze keer in een andere venue, deze lag midden in de stad.

We vonden een parkeerplaats op 2 km van het stadion, wat een geluk was, even verder waren de straten gewoonweg afgesloten. Wij liepen daar dus en uit elk café kwam de muziek van Springsteen, je kon een Springsteen menu eten, iedereen liep te zingen op straat, het was nog niet begonnen en het was al feest, iedereen was vrolijk en gemoedelijk. In colonne liepen we dan naar het stadion, alles was geweldig georganiseerd, overal stonden stewarts die je uitlegden hoe je moest lopen, want het lag aan je ticket welke ingang je waar moest nemen. Maar alles verliep vlekkeloos, het was mooi weer en iedereen was goed gezind.

 

Het concert was dan ook weer een geweldig feest, iedereen zong en danste en Bruce en de E Street Band waren in vorm. Het was eigenlijk The River tour revisited maar ze speelden allerlei greatest hits en uiteraard ook verzoeknummers, het was weer een groot feest.

Helemaal blij zochten we na het concert onze auto weer op en reden terug naar Lucan.

28 mei dag 3

Na dit fantastische concert en een goede nachtrust verlaten we Dublin en beginnen aan onze rondrit. Eerst in westelijke richting, naar Lough Corrib, een merengebied in Connemara. Connemara blijkt prachtig. Het was helemaal leuk toen we onze Ipod op de autoinstallatie aansloten en het nummer Lacs de Connemara opzetten, luid meezingend, prachtig weer, prachtige omgeving, het was helemaal geweldig.

In Connemara bezochten we ook nog Derrigimlach Bog, een laagveengebied met veel schapen en piepkleine meertjes waar er nog turf werd gestoken. Ook belangrijk omwille van het eerste permanente trans atlantische radiostation, gebouwd door Marconi. Ook de eerste ononderbroken transatlantische vlucht is hier destijds vertrokken.

Het was daar heel mooi, het was alleen heel jammer dat ik zo’n last had van mijn enkel, ik kon bijna niet meer lopen van de pijn, dus echt lang hebben we daar niet gewandeld.

We bezochten daar nog een stadje waar net een wielerkampioenschap werd verreden, het hele stadje was in opschudding en iedereen vond het prachtig maar wij hadden iets van, ja, dit zien we thuis ook constant en dat is al teveel.

In een echt Ierse soort juwelier met veel Keltische invloeden kreeg ik van Jan nog een mooie hanger, een levensboom, ook een bekend Keltisch symbool. De man van de winkel raadde ons aan om Roundstone te bezoeken, hij zei dat het een prachtig strand was en legde uit hoe we daar naar toe konden.

En zijn uitleg klopte precies en wij kwamen aan bij een indrukwekkend parelwit strand, het leek wel exotisch met zijn helblauwe water, mooi afstekend tegen het witte strand en de blauwe lucht en zon, en er was amper een kip te zien, we waren daar praktisch alleen, het was er prachtig en geweldig, was een goeie tip.

We hebben daar wat gewandeld en gezeten en zijn doorgereden naar Galway waar ons nieuwe hotel zou zijn. We waren veel later dan gepland, het was al donker en de wegen in Ierland zijn nogal smal en niet overal geasfalteerd. We kregen er dan ook nog een gigantische regenvlaag bovenop waardoor je amper iets zag en reden dus heel voorzichtig, tot ongenoegen van de Ieren die ons hard rijdend inhaalden, zelfs als het in onze ogen onmogelijk was.

Maar goed, we kwamen toch veilig aan in hotel Clybaum en kregen daar geheel onverwacht de bruidssuite aangeboden 😊 dus super de luxe allemaal.

Het plan was om in Galway te gaan rondlopen en daar te eten maar het was al zo laat en we waren ook wel een beetje gesloopt dus we besloten om toch maar in het hotel te blijven eten.

Alleen, er was een rugbymatch op tv en de hele zaal zat vol lawaaierige rugbyfans. We smeekten om een rustig plaatsje en ze waren zo vriendelijk om ons ergens in een afgelegen hoekje van een andere zaal te zetten, ze kwamen ons daar keurig bedienen en waar we heerlijk op ons gemak hebben gegeten, vriendelijke service.

29 mei dag 4

Vandaag rijden we een heel eind naar het zuiden, naar Tralee. Maar onderweg gaan we nog van alles bezoeken.

We beginnen met een oud kasteel, Dunguaire Castle, dat uitkijkt op het water. 

Dan rijden we naar de Burren, een beroemd Iers natuurpark waar heel veel te zien zou zijn. Het viel mij wat tegen, ik had er veel van verwacht maar ik vond het nogal rotsig en stenig en lang niet zo mooi als ik had gelezen, ofwel zijn wij in het verkeerde deel geweest. We bezochten ook de Ailwee cave, een grot met stalagtieten en stalagmieten waar ook een holenbeer zou hebben geleefd. Dat was een enorme tegenvaller, het kostte 12 euro p/p en we waren er in een half uurtje door. De gids was heel trots op de grot maar wij hadden toch iets van, in Frankrijk hebben we veel grotten gezien die stuk voor stuk indrukwekkender waren. Nee, dit vonden we niet de moeite, en al helemaal niet voor zoveel geld.

Maar kom, niet getreurd, we reden verder naar de Cliffs of Moher, Unesco werelderfgoed en WEL ongelooflijk indrukwekkend. Het zijn een heleboel kliffen die uitkijken op de Atlantische Oceaan, er is trouwens ook een scene van Harry Potter opgenomen, waarin hij met Perkamentus naar die grot gaat om de Horcrux te vinden, vlak voor de dood van Perkamentus. Die ingang van die grot was daar bij de Cliffs.

 

Het was heel mooi, het weer was prachtig, er vlogen overal vogels die daar op de rotswanden aan het broeden waren, er was veel volk maar niet te. 

 

 

We liepen een heel stuk langs die kliffen, heuvel op en heuvel af en het was prachtig. Alleen mijn enkel begon weer op te spelen en ik besloot terug te gaan voor de zekerheid, Jan zou nog een eindje doorlopen.    

Ik wachtte dus op hem bij het beginpunt en zat daar wat te lezen in de zon, geen probleem. Maar het duurde maar en het duurde maar, steeds meer mensen vertrokken en ik zat daar maar en wachtte maar, ik werd ook steeds ongeruster, ik zat daar al 2h te wachten. Dus belde ik hem maar eens, hij had niets door en vertelde dat hij NET op de terugweg was. Ik zei waaaaat? Ben je nou gek geworden, we moeten nog 200km rijden ook en jij moet nog 2h terug naar hier lopen.

Enfin, na anderhalf uur zag ik hem aan komen lopen, bijna hardlopend. Hij was totaal de tijd uit het oog verloren en had heerlijk lopen genieten van zijn wandeling langs de zee over de kliffen. Ik was woedend en snapte niet hoe hij zo dom had kunnen zijn, dat hij niet had beseft dat alles wat hij liep hij ook weer terug moest lopen.

In ijzige stilte reden we dan verder naar Tralee. Normaal ben ik de navigator maar nu liet ik hem aan zijn lot over, hij moest het zelf maar uitzoeken. Het was dus niet heel gezellig, tot hij de auto stopte en zich excuseerde en vroeg om een time out, even normaal doen, want dat hij het niet alleen kon. Die time out daar moest ik wel om lachen, dat komt uit een serie waar we dol op zijn, en die referentie vond ik wel grappig en toen was het weer goed.

We kwamen dus niet vroeg bij ons hotel aan, geen geweldig hotel maar goed genoeg. We gingen het stadje in en zijn gaan eten in een echte Ierse pub, en dat was zalig. 

                                

De pub op zich was prachtig en was helemaal geweldig toen ze live echte Ierse muziek gingen spelen, dat was toch wat we zeker een keer wilden meemaken terwijl we in Ierland waren dus dat was feest. 

30 mei dag 5

Vandaag hebben we een prachtige tocht gemaakt. We moesten kiezen tussen de ring van Kerry, die heel mooi zou zijn, of de Skellig Islands, die ook heel mooi zouden zijn… We kozen tenslotte voor de Skellig Islands.

Dat zijn twee rotsachtige eilandjes, 12km voor de kust, op het ene, Little Skellig, is een vogelparadijs, met 60.000 vogels, en met de 2^e grootste kolonie Jan van Genten ter wereld. Nu is Jan ook een Jan van Gent, daar geboren, dus dat geeft al een mooie connectie 😊,  op het andere, Skellig Michael, hebben er eeuwenland monniken gewoond, in barre omstandigheden, en een deel van hun hutten en trappen zijn bewaard gebleven. Het is al lang een toeristische attractie maar sinds kort is het een overrompeling van Star Wars fans, want de nieuwe reeks is daar gedeeltelijk opgenomen en het is dus van een religieus bedevaartsoord een bedevaartsoord voor star wars fans geworden. Het probleem is dat ze per dag maar een bepaald aantal bezoekers toelaten en je moet dat al bijna een jaar vantevoren reserveren. Wij stonden daar dus, in dat startpunt tevens museum, en wisten van niets. Het meisje van de receptie was heel behulpzaam en zou proberen ons toch minstens op een boot te krijgen die rond de eilanden voer. En ja, we liepen rond in dat museum en toen belde ze al, we konden nog mee rond de eilanden varen maar dus niet op Skellig Michael.

Wij waren allang blij dat we meekonden, het was prachtig weer, echt een dag om met een boot de zee op te gaan.

En het bleek een schot in de roos, we voeren eerst rond Little Skellig, het vogelparadijs. Het was een van de indrukwekkendste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien, overal, overal, overal op die rotsen zaten Jan Van Genten te broeden, het was broedseizoen, en ze vlogen uiteraard ook overal rond, overal zag je die vogels. Op die rotsen, die wit zagen van de vogelstront, zag je duizenden witte stippen, het was een ongelooflijk gezicht, ik kreeg er maar geen genoeg van, het was zo mooi en zo indrukwekkend. 

 

Daarna voeren we naar Skellig Michael en legde de gids uit over de omstandigheden toen de monniken daar nog woonden, echt dramatisch, ze zijn er uiteindelijk ook vertrokken, het was ook maar een rots, in de Atlantische oceaan met zijn vaak extreem barre weer en ze moesten daar volledig zelfvoorzienend zijn. Op dat eiland was er ook een kolonie Papegaaiduikers maar die hebben we niet gezien, alhoewel Jan dacht dat hij er een had zien vliegen, ze vliegen niet bepaald elegant. 

Maar we zagen wel pinguïns, zeehonden, en nog een heleboel andere vogels. Het weer was schitterend, strakblauwe lucht en het was prachtig, echt een hoogtepunt, we waren helemaal onder de indruk. 

  

                                                            zeehonden en pinguins 

Ondertussen kreeg de schipper ook via zijn boordtelefoon bericht dat er walvissen in de buurt waren gesignaleerd dus hij droeg ons op uit te kijken. Dat was sensationeel nieuws, we waren helemaal hyped, stel je voor, een droom van ons, walvissen spotten, die hier opeens onverwachts uit zou komen. Helaas, we bleven turen over de zee maar ze lieten zich niet aan ons zien. Jammer, maar het was nu ook al een prachtige tocht. 

Op de terugweg naar Tralee hebben we nog Killarney bezocht, een leuk stadje, waar Mark Hamill onlangs nog was geweest. 

    

We hebben 's avonds weer gegeten in dezelfde pub als gisteren, dat was goed bevallen, we hadden nog wel rondgelopen op zoek naar iets nog beters, maar vonden het niet, dus toch maar weer naar hetzelfde.

31 mei dag 6

We verlaten ons hotel in Tralee en rijden naar de Dingle Peninsula, het is alweer schitterend zomers terrasjesweer. En dan zeggen ze dat het in Ierland altijd slecht weer is… we hebben echt fenomenaal goed weer gehad, terwijl de berichten van het thuisfront spreken over daar
heel veel regen en gigantische overstromingen…

In de prachtige exotische Dingle Bay, een schattig stadje aan een mooie baai, gaan we Funghi bezoeken. Dat is een soort van tamme wilde dolfijn, een solitaire dolfijn wat uitzonderlijk is, die zich in de baai heeft gevestigd en daar permanent woont, ook al kan hij zo de zee op als hij dat zou willen. Maar hij vind de aandacht blijkbaar gezellig want hij blijft daar dus, al bijna 30 jaar.

Het is een hele toeristische business geworden, het hele dorp leeft van Funghi, de hele dag vertrekken er boten om hem te gaan bekijken. Als je hem niet te zien krijgt, krijg je je geld terug. Dat vond ik wel netjes, dus wij gingen ook mee met de boot. De baai was op zich al schitterend, prachtig groen water, het zag er exotisch uit en ik genoot sowieso al. Maar we kwamen voor Funghi.

En ja hoor, nadat we een kwartiertje in de baai hadden rondgevaren kwam Funghi ons dag zeggen, hij zwom aan alle kanten van de boot en liet zich goed fotograferen door iedereen, niet alleen op onze boot maar er waren daar 4 boten tegelijk, allemaal vol toeristen. Het was leuk om hem daar zo vrolijk te zien rondzwemmen en wetende dat hij het vrijwillig deed.

 

Na ons bezoek aan Funghi en het stadje reden we door naar Slea Head, en het was een prachtige rondrit op de Dingle Peninsula. We bezochten de famine cottages en de bee hive huisjes van steen, de huisjes waren nog ingericht zoals destijds en waren een soort levend museum, een beeld van hoe erg het destijds was en hoe groot de armoede en honger toen waren. Deze streek is zeer zwaar getroffen geweest tijdens de hongersnood in de 19^e eeuw, de bevolking is destijds gedecimeerd, en door de honger en de mensen die naar Amerika gevlucht zijn op zoek naar nieuwe kansen.

 

De peninsula zelf was betoverend mooi, we kwamen bij het ronddwalen nog op een exotisch en totaal verlaten strand waar we een tijdje hebben gezeten. Het was weer een prachtige tocht vandaag. 

 

Tijdens deze tocht hebben we trouwens beslist om hier eens terug te komen, maar dan met een camper. Jan wil al lang een camper, maar ik was daar minder enthousiast over. Maar nu heb ik mij dus laten overhalen, we gaan een camper kopen en dan nog eens terugkomen hier en de hele coastal route nog eens doen….

                           

We komen aan in ons nieuwe hotel in Limerick, een heel nieuw, heel modern hotel maar wij vonden het er verschrikkelijk, het lag naast een grote weg en bij een industriepark en alles ging daar verkeerd. Het eten was niet bijzonder, we kregen geen koffie meer want de ober negeerde ons, vergat ons gewoon terwijl de tafel naast ons wel bediend werd, de computers werkten niet en we moesten ons ticket voor de terugvlucht nog printen, maar Jan mocht dan gelukkig wel de computer van de receptie even gebruiken om dat op te lossen.

1 juni dag 7

Ik had amper geslapen want het afzuigsysteem in de badkamer bleef maar loeien en was niet uit te zetten, en op dezelfde gang lag er toch iemand te snurken, niet normaal, ik dacht eerst zelfs nog dat er een muaheddin aan het oproepen was voor het gebed, het klonk zo bizar. Bij het ontbijt bleek de machine voor de sinaasappelsap kapot, het was water met een kleurtje, en oh horror, de muziek die in de ontbijtzaal opstond was hip hop en dan keihard, echt niet gepast, ik werd er zo gek van dat we daar zijn weggegaan zonder verder te eten. Dit was echt de slechtste ervaring met een hotel van de reis.

We zijn teruggereden naar Dublin en daar hebben we Dublin Zoo nog eens bezocht, we waren daar vorige keer ook al geweest en we vonden dat een prachtige dierentuin. Ondertussen volgden we de belevenissen van de verzorgers en de dieren ook al jaren op tv.

 

We liepen daar rond en genoten van de prachtige omgeving in het schitterende Phoenix park. Toen we bij de gorilla’s kwamen hoorden we van de verzorgster dat de bekende zilverrug, Harry the gentle giant, die we goed kenden van het tvprogramma, 3 dagen ervoor onverwacht was overleden. Ze stond daar nog steeds met tranen in haar ogen, ze noemde het de ergste dag van haar leven. Wij waren er ook van aangedaan.

We hebben het park nog helemaal bezocht en doorgewandeld en zijn toen naar het Madron hotel teruggekeerd, hetzelfde als onze eerste nacht in Ierland.

2 juni dag 8

De laatste ochtend, we hebben nog een uur in Dublin om rond te lopen voordat we onze auto weer moeten inleveren en naar het vliegveld vertrekken.

                                            

We scheuren door het centrum heen, bezoeken nog eens het park dat we bij ons allereerste bezoek aan het centrum zo mooi vonden, we gingen nog eens naar dat prachtige winkelcentrum met zijn gietijzeren constructie en toen was het alweer tijd.

               

We hebben de auto weer netjes ingeleverd, Jan had de spiegel ondertussen weer vastgezet, en ze hadden geen aanmerkingen, dus alles was in orde.

De terugvlucht verliep zonder problemen en we kwamen helemaal blij thuis, het was een prachtige week geweest, we waren helemaal fan van Ierland en zijn vast van plan om er nog eens een uitgebreidere rondrit te maken.

Lees ook mijn andere reisblogs